Bij Joop van der Meer uit Ermelo (70) werd in 2008 acute leukemie geconstateerd. Hij vertelt over zijn ervaringen en de betrokkenheid van zijn huisarts, specialist en verpleegkundigen.
Joop werkte als directeur in ontwikkelings- en hulpverleningswerk wereldwijd. Hij dacht dat hij een virus had opgepikt tijdens een verblijf in een ontwikkelingsland. “Mijn huisarts liet mij bloedprikken en diezelfde middag belde zij op: ze wilde langskomen om de uitslag te bespreken. Ik vond dat bijzonder en belde mijn vrouw Martha. Zij had door dat er iets ernstigs aan de hand was en kwam direct naar huis.”
Acute leukemie
Het bange vermoeden werd bevestigd. “De huisarts vertelde dat de diagnose ‘acute leukemie’ was gesteld. Ik moest stante pede met een ambulance naar het ziekenhuis”, vertelt Joop. De huisarts adviseerde hem om naar het UMC Utrecht te gaan. “Dit leek niet logisch, aangezien onze kinderen in het noorden wonen. Zij drong erop aan omdat zij het UMC Utrecht een goed ziekenhuis vond, zeker als een stamceltransplantatie nodig zou blijken. Het was het juiste besluit.”
Stamceltransplantatie
Joop vervolgt: “Mijn behandelend arts was dokter Kuball. Ik onderging chemokuren en bestraling en in 2009 werden er stamcellen van mijn zus getransplanteerd. Deze behandeling sloeg aan, maar helaas stopten een jaar later de stamcellen met bloed produceren. Dokter Kuball probeerde van alles, maar niets hielp. Om in leven te blijven kreeg ik om de week drie zakken bloed.”
Alles uit de kast
Joops ervaring met het UMC Utrecht is goed: “De toewijding van dokter Kuball en de verpleegkundigen was bijzonder. Zij haalden alles uit de kast om mijn leven te redden. Toen dit niet baatte, besloten ze een stamceltraject in te gaan met stamcellen uit navelstrengbloed. Dit betekende opnieuw chemokuren en bestraling. Op 12 april 2013 kwam er een ommekeer in mijn situatie. Op het moment dat werd besloten de stamcellen uit navelstrengbloed toe te dienen, gingen de stamcellen van mijn zus uit 2009 alsnog hun werk doen. Inmiddels ben ik medicijnvrij en ga ik twee keer per jaar langs voor controle.”
“Wat ik waardeer, is de betrokkenheid van dokter Kuball. Hij is menselijk en ik kon alles met hem bespreken. Hij was eerlijk tegen mij en ik merkte dat hij mijn belang vooropstelde. Ook de verpleegkundigen waren kundig en betrokken. Toen ik net opgenomen was en het erg slecht met mij ging, besteedde Maarten, één van de verpleegkundigen, wel negentig procent van zijn tijd aan mij. Mijn vrouw Martha en ik noemen het UMC Utrecht altijd de Safe Haven, daar is het goed.”
Cruciale rol huisarts
Ook zijn huisarts, die zo’n belangrijke rol speelde, is hij dankbaar. Joop: “Haar snelle diagnose en haar advies om naar het UMC Utrecht uit te wijken, waren cruciaal. Daarbij was en is zij enorm betrokken. Als ik bij haar kom met klachten, weet zij wat er speelt. Ze is altijd goed geïnformeerd over de behandelingen die het ziekenhuis toepaste. Zij legt de verbanden met mijn ziektegeschiedenis en alles wat ik heb meegemaakt. Zij heeft in een vroeg stadium een cruciale rol gespeeld.” Juist omdat kankerpatiënten de steun van hun huisarts tijdens en na de behandeling goed kunnen gebruiken, zijn er
.
Werkgroep Innovatieve Stamceltherapie
Joop houdt last van de late effecten van de behandeling, zoals
aan de voeten en een verslechterd gehoor (tinnitus). Door de verdunning van de haarvaten in de hersenen heeft Joop een CVA, oftewel een beroerte, gehad. Hierdoor heeft hij last van zijn benen. Toch is Joop vooral dankbaar dat hij leeft. Hij deelt zijn kennis en ervaring met andere patiënten en is onderdeel van de Werkgroep Innovatieve Stamceltherapie van dokter Kuball.
Lees meer over ons Cancer Center op umcutrecht.nl
